به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از بوشهر، امروز صبح، خورشید بهاری با اشعه‌های طلایی خود، روستای چارک را نوازش می‌کرد. نسیم خنک و روح‌نوازی که از کوهستان سرازیر می‌شد، عطر خوش بهار را در فضای روستا پراکنده بود. گویی زمین و آسمان برای میزبانی از یک اتفاق بزرگ، خود را آراسته بودند.

شور و شوق اهالی روستا

در کوچه پس کوچه‌های روستا، شور و شوقی وصف‌ناپذیر به چشم می‌آمد. اهالی دهکده قرآنی چارک، با دلی سرشار از عشق و ایمان، در حال آماده‌سازی محل برگزاری محفل انس با قرآن بودند. پیر و جوان، زن و مرد، هر کس به نوبه خود در این کار خیر مشارکت می‌کرد.

جوانان پرشور و تعهد

جوانان روستا با غیرت و تعهدی مثال‌زدنی، کارهای سنگین‌تر را انجام می‌دادند. شور و اشتیاق در چشمانشان موج می‌زد و گویی از اینکه در این کار خیر سهیم بودند، به خود می‌بالیدند.

کودکان شاد و پرهیاهو

کودکان روستا نیز در این شور و شوق، بی‌نصیب نبودند. آن‌ها با چالاکی و شوق، موکت و فرش‌ها را پهن می‌کردند و با نظم و دقت، قرآن‌ها را روی میزها می‌چیدند. خنده‌ها و بازیگوشی‌هایشان، فضای محفل را شاد و پرنشاط کرده بود.

پیرزن مهربان و دعای خیرش

در گوشه‌ای از محفل، پیرزنی مهربان با دود کردن اسفند، فضای محفل را عطرآگین می‌کرد. زمزمه‌های دعای خیرش بر لب جاری بود و از خداوند متعال برای سلامتی و سعادت اهالی روستا دعا می‌کرد. چهره‌اش نورانی بود و گویی از حضور در این محفل معنوی، به آرامشی عمیق دست یافته بود.

تجلی عشق، ایمان، همدلی و اتحاد

در آن لحظه، گویی تمام غم‌ها و نگرانی‌ها از دل‌ها رخت بربسته بود و تنها چیزی که در آن جمع موج می‌زد، عشق به قرآن و ایمان به خداوند بود. پیر و جوان، زن و مرد، همه در کنار یکدیگر، برای برگزاری هرچه باشکوه‌تر این محفل تلاش می‌کردند.

محفل انس با قرآن، فقط یک مراسم مذهبی نیست، بلکه تجلی عشق، ایمان، همدلی و اتحاد است. محفلی که دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند و روح انسان را جلا می‌دهد.

لبخندی به وسعت یک محفل

در گوشه‌ای از محفل انس با قرآن، پسرکی با چشمانی نافذ و لبخندی ملیح، توجه مرا به خود جلب کرد. گویی شور و شوق درونی‌اش، از دریچه نگاهش به بیرون تابیده بود.

با وجود اینکه قادر به سخن گفتن نبود، اما با حرکات دست و اشاراتش، به وضوح می‌شد فهمید که چقدر برای برگزاری این مراسم ذوق دارد. با اشتیاق، موکت‌ها را جابجا می‌کرد و در سایر کارها کمک می‌کرد.

هرچند کلامی بر زبان جاری نمی‌کرد، اما لبخندش گویاتر از هر کلمه‌ای بود. گویی با آن لبخند، به همه می‌گفت که چقدر از حضور در این محفل معنوی خوشحال است.

در آن لحظه، دریافتم که ناتوانی در سخن گفتن، هیچگاه نمی‌تواند مانع از ابراز عشق و ایمان باشد. پسرک با وجود معلولیتی که داشت، با تمام توان در این کار خیر مشارکت می‌کرد و شور و اشتیاق خود را به دیگران نیز منتقل می‌کرد.

حضور او در محفل انس با قرآن، درس بزرگی برای همه ما بود. درسی از عشق، ایمان و تلاش بی‌وقفه. لبخندی به وسعت یک محفل، لبخندی به وسعت عشق و ایمان.

به گزارش حوزه، ویژه برنامه محفل با حضور عوامل آن و استقبال چند هزار نفری مردم استان بوشهر، در روستای چارک شهرستان دشتی ملقب به دهکده قرآنی ایران برگزار شد.

این روستا نگین قرآن کشور به شمار می رود و تقریبا می توان گفت همه جمعیت این روستا با کلام وحی الهی مانوس هستند.

این روستای کوچک توانسته قاریان بزرگی را در سطح ملی و بین المللی به جهان اسلام معرفی کند.

انتهای پیام/